Sememangnye sudah tahu puan zai nie tak boleh telan kueh berminyak sebelah petang, masih lagi nak telan.
Akhirnya menanggung sebu yang amat sangat.
Sesampai je kat rumah petang tadi dari opis terus je buka tudung saji. Woittt ada ubi dan pisang goreng bersama2 kerak keruknye sekali.
Hmmm... pe lagi, laju je menyambar setengah daripada ubi goreng tu.
Tak lama lepas tu fuhhhh perut jadi SEBU ~ bagus betul puan zai nie nak insaf tak bole dah nasi dah jadi bubur eh eh bukan ubi goreng dah jadi kunyahan..huahua...
Tak lama lepas tu fuhhhh perut jadi SEBU ~ bagus betul puan zai nie nak insaf tak bole dah nasi dah jadi bubur eh eh bukan ubi goreng dah jadi kunyahan..huahua...
Tak pasti petua org mcm mana nak atasi sebu nie(nie kena tanya puan rohaya) selalunye puan zai akan cari apa2 buah untuk di telan pastu sebu tentu hilang...
Di sebab arini baru 22hb dan esok baru nak menuai dan esok juga nak cari buah nampaknye malam nie kena buat sunquick segelas tanpa gula...
Errrkkk baru lega sikit dada lapang tiada sebu...
Errrkkk baru lega sikit dada lapang tiada sebu...
Sebab itu rumah puan zai senantiasa ada stok buah. Puan zai suka kalu ke sogo puan zai suka terus ke supermarket dan menonong je ke bahagian buah potong dan ambil buah2an campur yg dah siap dipotong2 tu. Harga pun ok dalam RM3.50 aje se-pack. Sebu punya pasal.
Puan zai suka beli buah ni sebab sebu. Selain sebu puan zai suka anak2 makan buah. Banyakkan makan buah bagus... tetapi hanya untuk org yang sememangnya sihat untuk bagi lagi sihat.
Si adik selalu kena tegur dgn atuknye bila dia kejap2 ambil oren. Orang kata kalu sapa2 ada lelah pantang buah2an nie terutama pisang tp bole hanya pisang berangan.
Anak puan zai memang suka akan buah oren dan pisang tetapi pemberian buah2 ini sentiasa dalam pantau nenek dan atuknye. Apa2 pun anak puan zai bukan la pengidap asma tapi sewaktunye dgnnya.
Anak puan zai memang suka akan buah oren dan pisang tetapi pemberian buah2 ini sentiasa dalam pantau nenek dan atuknye. Apa2 pun anak puan zai bukan la pengidap asma tapi sewaktunye dgnnya.
No comments:
Post a Comment